غلظت بحرانی میسل (CMC) به عنوان غلظت امولسیفایرهایی تعریف میشود که بالای آن مقدار، میسلها تشکیل میشوند و تمام مقادیر اضافی اضافهشده به سیستم، میسلها را تشکیل میدهند.
CMC یک ویژگی مهم یک امولسیفایر است. قبل از رسیدن به CMC، کشش سطحی به شدت با غلظت امولسیفایر تغییر می کند. پس از رسیدن به CMC، کشش سطحی نسبتاً ثابت می ماند یا با شیب کمتر تغییر می کند. مقدار CMC برای یک دیسپرس کننده معین در یک محیط معین به دما، فشار و (گاهی اوقات شدیدا) به حضور و غلظت سایر مواد فعال سطحی (امولسیفایر)و الکترولیت ها بستگی دارد. میسل ها فقط بالاتر از غلظت بحرانی میسل تشکیل می شوند.
متعاقباً، هنگامی که پوشش سطح توسط سورفکتانتها افزایش مییابد، انرژی آزاد سطحی (کشش سطحی) کاهش مییابد و سورفکتانتها شروع به تجمع به شکل میسل میکنند.هر چه میران CMCکمتر باشد به معنای کاهش میزان امولسیفایر لازم برای تشکیل میسل است.
ازبالا به پایین: افزایش غلظت سورفکتانت در آب ابتدا منجر به تشکیل لایه ای روی سطح می شود. پس از رسیدن به CMC میسل ها شروع به تشکیل می کنند. توجه داشته باشید که وجود میسل ها مانع از وجود مولکول های سورفکتانت مجزا در محلول نمی شود..